Puigdemont contra Salvador Espriu
Algo tuvo que barruntar Salvador Espriu cuando dejó escrito estos versos potentes que tradujo primorosamente al castellano José Agustín Goytisolo:
A veces es necesario y forzoso
que un hombre muera por un pueblo,
pero jamás ha de morir todo un pueblo
por un hombre solo:
recuerda siempre esto, Sepharad.
Ni una duda socrática: el poeta va directamente al grano. Ni una duda hamletiana: Espriu lo afirma con rotundidad. Algo, digo, se maliciaba uno de los catalanes más grandes del siglo pasado. Espriu, sin embargo, nunca fue un hombre cómodo para el nacionalismo.
No hace falta añadir nada más. El poeta lo ha dicho. Ahora bien, me pregunto si Puigdemont leyó alguna vez estos versos. O si, aprovechando su voluntaria estancia en Bruselas, ha abierto ese libro. Hazlo, testarudo y recuérdalos:
A vegades és necessari i forçós que un home mori per un poble, però mai no ha de morir tot un poble recorda sempre això, Sepharad. Fes que siguin segurs els ponts del diàleg i mira de comprendre i estimar les raons i les parles diverses dels teus fills. Que la pluja caigui a poc a poc en els sembrats i l'aire passi com una estesa mà suau i molt benigna damunt els amples camps. Que Sepharad visqui eternament en l'ordre i en la pau, en el treball, en la difícil i merescuda llibertat.

Font: